Ontmoet Bram

Bram mag je gerust ietwat rebels noemen. Een zachtaardige rebel weliswaar, want het welzijn van de leerling is zijn prioriteit. We verklaren ons nader: toen Bram net afgestudeerd was, nam hij een interimjob aan in Lyceum OLV Vlaanderen. In die periode viel zijn oog op een mailtje waarin scholengroep RHIZO aankondigt dat ze een Freinetschool willen opstarten.

Een klein addertje: de infoavond die zou plaatsvinden was enkel bestemd voor vastbenoemde leerkrachten binnen RHIZO, doordat ze eerst intern mensen wilden aanwerven. Dat weerhield Bram er echter niet van zijn stoute schoenen aan te trekken en er toch naartoe te gaan.

“Ik had al van de aanpak op een Freinetschool gehoord en die viel eigenlijk compleet binnen mijn eigen visie op onderwijs. Het geluk van de leerling staat boven de cijfers die hij of zij al dan niet behaalt, daar ging het bij mij om. En nog steeds trouwens. Uiteraard moeten ze bijleren, maar dat doen we door leerstof op een leuke, interessante manier over te brengen.”

Bij wijze van ronde tafel stelde iedereen zich voor. Bram kwam per toeval, en bij geluk, als laatste aan de beurt. “Hallo, ik ben Bram, ik werk hier als interim … Laat ons zeggen dat ik niet meteen aangenomen was, maar ondertussen had ik wel alles kunnen meevolgen en was ik nog meer geïntrigeerd door het Freinetonderwijs.”

Dat Bram een indruk nagelaten had, bleek achteraf: “Zodra er buiten de scholengroep aangeworven werd, werd ik als een van de eerste gecontacteerd.” En zo mag Bram zich een van de grondleggers van ’tvier noemen. Nog voor de officiële opening van de school maakte hij deel uit van het startteam dat de beginselen van ’tvier opzette.

Bram houdt van het positief alternatief zijn. “Onze grootste troef? Ons geduld. Geduld om elke leerling te doorgronden, om een manier te vinden om elke leerling op zijn of haar eigen tempo en manier iets aan te leren. Positief vooruitblikken, hoe pakken we het aan, hoe kan het anders... Die filosofie zit geheel verweven in wie ik zelf ben: een optimist pur sang.”

“Tijdens de pauze voetbal ik mee met de leerlingen. Daardoor creëer je vlotter een band. Gesloten leerlingen zijn tijdens een potje voetbal makkelijker te doorgronden. Je leert ze anders kennen buiten de les, zodat je ook tijdens de les beter tot hen doordringt.”

Soms moet je eens je stoute schoenen aantrekken om je ultieme doel te bereiken. Steeds met respect en met een stevige dosis positivisme. Brams afsluiter? “Carpe diem. Pluk élke dag.”