Ontmoet Celia

Niemand deed haar de pasjes voor. “Het komt puur uit mezelf. Door het ritme kan ik mijn gedachten verzetten. Ik kan me volledig laten gaan. Als ik dans, ben ik even weg van de wereld.” Intussen volgt ze één keer per week les in dansschool Dançar. Maar met één uurtje kan ze haar danshonger niet stillen. “Tijdens de week oefen ik ook op mezelf. Dat moét gewoon meerdere keren per week!”

Voor Celia is dans een manier om met haar gevoelens om te gaan, om ze een plaats te geven en terug vol hoop en positiviteit verder te gaan. Het mooiste voorbeeld is hoe ze omgaat met het overlijden van haar moeder. Hoewel moderne dans niet haar gewoonlijke stijl is, voelde ze de nood om haar verdriet op deze manier te verwerken. Dance the pain away, dacht ze, op het liedje dat speelde op de begrafenis. Trots dat ze haar mama kon meenemen in haar dans. Zo voelt ze zich er altijd mee verbonden.

Dansen is voor haar een onovertroffen belevenis. Als ze iets voelt, dan moet het eruit. Dans is haar uitlaatklep. Ze is ook best kritisch voor zichzelf. Filmpjes van zichzelf herbekijkt ze. Als ze zich betrapt op een foutje, dan begint ze gewoon opnieuw tot het haar lukt. Perfectionisme siert haar, ze wil steeds beter worden. Het ultieme doel? Deelnemen aan een Europees of zelfs Wereldkampioenschap. “Dat zou pas écht cool zijn!”