Ontmoet Peter

“Tijdens de taalles durf ik nogal snel mijn gitaar bovenhalen als ik merk dat de concentratie wegebt. Dan speel ik à l’improviste een liedje over klinkers en zijn ze terug mee. Daarom zien de meeste leerlingen me als Peter de muziekleraar, maar eigenlijk geef ik ASV.” Algemene en sociale vorming omvat taal, rekenen, maatschappelijke vorming en creatieve activiteiten.

Omgaan met leerlingen met autisme is voor veel leerkrachten moeilijk, maar voor Peter was het een uitdaging. Eén waar hij zich onmiddellijk het beste bij voelde. “Ik geef les aan één klas, mijn vaste leerlingen. We bouwen een band op, en hoe hechter die wordt, hoe meer ze me toestaan om hen iets bij te leren. Ik zie hen evolueren en voor hen ben ik een houvast en vertrouwenspersoon.”

Peter is de rust zelve, en dat appreciëren zijn leerlingen des te meer. “Tijdens de opleiding lager onderwijs geven ze je mee dat je expressief moet zijn, veel handgebaren moet gebruiken, maar bij leerlingen met autisme kan dat net schrikwekkend werken. Rust is hier zo belangrijk. Ze voelen dat ik me niet opjaag. Als ze niet klaar zijn, weten ze dat ze op hun eigen tempo mogen voortdoen. En daardoor voelen ze zich zoveel beter!”

In zijn vrije tijd is Peter net iets minder rustig, hij speelt namelijk in twee bands. De ene death metal, de andere hardcore punk. “Op school heb ik een kalm publiek, in het weekend zijn mijn toeschouwers net iets uitbundiger, maar even zachtaardig hoor”, lacht Peter. “Die bands zijn echt mijn uitlaatklep, maar ik vond ook nog een andere uitdaging. Door in de klas vaak gitaar te spelen, vond ik het jammer dat ik enkel drumde in het weekend. Daarom besloten we samen met enkele anderen om akoestische optredens te geven, bijna letterlijk huiskamerconcerten. We steken bekende metalnummers in een akoestisch jasje, op een stoel, bij een salontafel met enkele planten op. Heerlijk om de reacties van mensen te zien als ik met een T-shirt van een of andere hardcore band opkom en we dan heel zacht beginnen te spelen en zingen.”

Een optreden is ingestudeerd, je weet wat er gaat komen. Maar dat is heel wat anders dan een les. Daar is elke dag anders, en brengt onverwachte situaties en reacties met zich mee. “Als je start met een schema op een blaadje, dan mag je dat na drie minuten al weggooien, want zo lesgeven lukt hier nu eenmaal niet. Het plan is dat er geen plan is. Er is geen handboek, je leert je gevoel te volgen en te improviseren. Trial and error, dat zeker, het is proberen en ontdekken wat wel en niet werkt. Je weet nooit exact wat er gaat komen, maar dat maakt het net zo boeiend!”