Ontmoet Mathis

9 jaar was Mathis toen hij zijn liefde voor freerunning ontdekte. Op de trampoline, thuis, voor het ongeruste oog van zijn ouders, die hem snel inschreven bij ervaren lesgevers. Hij had nog nooit iets gebroken, enkel één keer zijn ligamenten gescheurd. Tot hij een week na dit interview op de fotoshoot aankwam … op krukken. Helaas even geen freerunning. Hoewel, op één been lukt toch ook?!

Waar doe je dat, freerunning? “Overal, binnen en buiten, maar op school hou ik me koest. Behalve in de LO-les, daar mag ik alles geven.” Mathis volgt de richting Sport optie Gymnastiek op de Sportschool. Dit is het eerste jaar dat de optie twee freerunners huisvest. Twee kerels die een sport beoefenen die een hele andere tactiek behelst dan gymnastiek, daar bood de RHIZO-school graag een ander kader voor. “De LO-leerkracht vergezelt een klasgenoot en mij zodat we in het park kunnen trainen.”

Dit jaar stopte Mathis met atletiek, omdat hij het gevoel had dat hij freerunning opzij moest zetten. “Dat vond ik te jammer. Ik loop en fitness wel nog om mijn conditie te onderhouden. Maar langeafstandswedstrijden doe ik niet meer. Bij freerunning gebruik je je lichaam op een compleet andere manier. Terwijl je bij atletiek je hele lichaam recht moet houden, loop je bij freerunning met je hoofd naar voren, ergens naartoe.”

Heel veel parken of wedstrijden voor freerunners zijn er helaas niet. Nog niet, want als het van Mathis afhangt, dan is er in Kortrijk binnenkort een volledig uitgerust park. “Het zou heel tof zijn als de sport bekender werd.”

“Ik zeg op alles ja, nooit nee.” Dat getuigt van gezonde ambitie om zijn nog te onbekende sport te blijven beoefenen. “Ook al zijn er geen competities , ook al zit ik nog niet in een vast team, ik blijf gaan. Omdat ik het graag doe.”